Audeo dicere, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Duo Reges: constructio interrete. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

1. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?
2. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
3. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus?
4. Hic ambiguo ludimur.
5. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.
6. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
7. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Quae etsi mihi nullo modo probantur, tamen Democritum
laudatum a ceteris ab hoc, qui eum unum secutus esset,
nollem vituperatum.

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae
conveniunt, in Aristonem incidunt;

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Eam stabilem appellas. Quonam, inquit, modo? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Si longus, levis.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Sit enim idem caecus, debilis. Quod cum dixissent, ille contra.

• Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
• Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
• Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
• Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Memini vero, inquam;

Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo.

Quid ergo?

Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.

Quid iudicant sensus?

Ego vero isti, inquam, permitto.

Ita credo.

Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.

Bork

Beatus sibi videtur esse moriens.

Fortes viri voluptatumne calculis subductis proelium ineunt, sanguinem pro patria profundunt, an quodam animi ardore atque impetu concitati?